Missies in Schepdaal

Het kristelijk geloof een halve eeuw geleden

Bron: https://www.dreepput.be/verhalen/missies.php

Titel:Missies in Schepdaal

Auteur:Fil Straetmans

De maatschappij is na de tweede wereldoorlog zo snel veranderd dat de tijd voordien, voorhistorisch lijkt voor de hedendaagse generatie. Zoals vele gebruiken en tradities van toen, werd en wordt thans ook de godsdienst in het algemeen en de katholieke opvoeding in het bijzonder, als voorbijgestreefd beschouwd.

Wie op een zaterdagavond of een zondagochtend een kerk binnenloopt waar een Mis wordt opgedragen, ziet meestal een gering aantal gelovigen, meestal oude getrouwen, en veel lege stoelen. Het was ooit anders!

Missies Schepdaal

Missieprentje.

Schepdaal 1922

Missieprentje Sint-Rumoldus Schepdaal uit 1957.

Tot de jaren vijftig (1950) bezocht nagenoeg iedereen in het Vlaamse land de kerk op zondag. De pastoor had een vanzelfsprekende autoriteit en naar zijn woorden (de preek) werd aandachtig geluisterd. Na de Hoogmis werden de nieuwtjes van de week uitgewisseld en het mansvolk bezocht traditiegetrouw de herbergen, op de terugweg naar huis.
Een zondag zonder kerkbezoek was niet kompleet, zo werd het aangevoeld. Tot diezelfde jaren vijftig was de katholieke kerk ook alomtegenwoordig in tal van organisaties voor mannen en vrouwen, in jeugdbewegingen, vakbonden, en zelfs in de politiek. Het jaar rond waren er de massaal bijgewoonde kerkelijke Hoog- en Feestdagen en met Pasen was er de jaarlijkse grote biecht voor iedereen. De Clerus had invloed en die invloed werd mede in stand gehouden door de ijverige pastoors, onderpastoors, broeders, paters en priesters-leraren in de talrijke katholieke scholen. In een dorp waren er weinig andersdenkenden of niet-gelovigen. Alsof dat nog niet volstond werd er regelmatig in elke parochie een acht- tot tiendaagse prediking georganiseerd, ter vernieuwing van het christelijk leven. Dergelijke meerdaagse prediking werd "Missie" genoemd.

Pede 1939

Missieprentje Sint-Gertrudis Pede uit 1939.

Schepdaal 1942

Missieprentje Sint-Gertrudis Pede uit 1939.

Deze Missies vonden plaats in de parochiekerken van Sint-Gertrudis-Pede en van Schepdaal. De predikers waren Paters Passionisten, Redemptoristen of Capucieners. Deze orden werden eertijds gesticht, speciaal om te prediken en het katholiek geloof alom te bevorderen. Het mag gezegd, de paters kenden er wat van! Zij spraken met overtuiging, bonkten af en toe op de preekstoel en illustreerden hun woorden met het beschrijven van de hellepijnen die sommige hardnekkige zondaars te wachten stonden.
Zij hamerden aanhoudend op de erfzonde waarmee elke mens op aarde besmet was, vanaf de geboorte. Het enige middel ter verlossing hiervoor was een toetreding tot de katholieke kerk, door het doopsel en door het onderhouden van alle geboden, daarmee verbonden. Zij onderstreepten daarbij dat er in de eeuwigheid maar twee woonplaatsen zijn: De Hemel voor de deugdzamen en de Hel voor de bozen. Veelvuldig kerkbezoek werd aangeprezen en de zondagmis bijwonen was een plicht.

Schepdaal 1922

Missieprentje Sint-Rumoldus Schepdaal uit 1922.

Bijzondere aandacht werd besteed aan de losbandigheid. De paters leken er het fijne van te weten en keken met strenge blik naar de schare rond de preekstoel. De vreze Gods en het naleven van de tien geboden passeerden de revue. Vooral de huwelijkstrouw en de kuisheid werden nadrukkelijk van commentaar voorzien.
De jeugd diende zich totaal te onthouden van alles wat met sex te maken had en wie te ondernemend was geweest, kon slechts gered worden door een drastische en onmiddellijke bekering tot geheelonthouding…. Dat waren nog eens tijden !! Wie zo'n acht- of tiendaagse Missie had gevolgd werd geacht, een lange tijd immuun te zijn voor alle bekoringen, vleselijke en andere!
Een toegenomen biechtactiviteit was een spectaculair doch vluchtig verschijnsel, na de Missie.

Welgelukken missie

Prentje "Voor het welgelukken van de H.Missie.

Hel en vagevuur zijn schijnbaar de wereld uit. In een moderne versie zou een Missie zonder twijfel nuttig zijn, voor wie zich weifelend, niet meer praktiserend of vrijblijvend gelovige noemt. Maar wie krijgt ooit de kerk nog vol?

Naar boven Print deze pagina